Ο O.J. Simpson, ο οποίος πέθανε την Τετάρτη (10 Απριλίου) σε ηλικία 76 ετών, ήταν μία αμφιλεγόμενη φιγούρα που ενέπνευσε ένα σπουδαίο έργο τέχνης – το τραγούδι και το βίντεο του Jay-Z το 2017, «The Story of O.J.», μια καταιγιστική ματιά στον ρατσισμό και τον ταξικισμό, στην Αμερική και τη σημασία της οικοδόμησης πλούτου των γενεών.

Το τραγούδι μπήκε και έφτασε στο Νο. 23 του Billboard Hot 100 και έφτασε στο Νο. 10 στα Hot R&B Hip-Hop Songs. Έλαβε τρεις υποψηφιότητες για Grammy – δίσκο της χρονιάς, καλύτερο τραγούδι ραπ και καλύτερο μουσικό βίντεο.

Σε μια βασική γραμμή του τραγουδιού, ο Jay παραθέτει μια διάσημη ατάκα του Simpson και στη συνέχεια δείχνει τον δικό του σκεπτικισμό με μια τέλεια συγχρονισμένη παύση και μια μονολεκτική απάντηση: «O.J. είπε, δεν είμαι μαύρος, είμαι O.J… εντάξει.»

Κάποιοι είδαν τη δίκη διπλής δολοφονίας του Simpson το 1994-95, στην οποία αθωώθηκε, ως απόδειξη ότι όση επιτυχία, φήμη και αναγνώριση έχει ένας μαύρος στην Αμερική, στο τέλος της ημέρας, η φυλή τους εξακολουθεί να καθορίζει το πώς είναι γινεται αντιληπτο.

Ο Jay έγραψε το τραγούδι με No I.D. (Dion Wilson), Gene Redd και Jimmy Crosby. Το τραγούδι ήταν δείγμα του τραγουδιού της Nina Simone του 1966 “Four Women”, οπότε της πιστώθηκε και ως συγγραφέας. Ο Jay συμπαραγωγός του με τον No I.D. Το τραγούδι συμπεριλήφθηκε στο 13ο στούντιο άλμπουμ του Jay 4:44, το οποίο μπήκε στο Billboard 200 στο Νο. 1 και έλαβε βραβεία Grammy για το άλμπουμ της χρονιάς και το καλύτερο άλμπουμ ραπ.

Ο Jay-Z σκηνοθέτησε επίσης το βίντεο κινουμένων σχεδίων του τραγουδιού με τον Mark Romanek, ο οποίος είχε κερδίσει στο παρελθόν ένα MTV Video Music Award για την καλύτερη σκηνοθεσία για το “99 Problems” του Jay.

Ο πρωταγωνιστής του βίντεο ονομάζεται Jaybo ο οποίος σε ένα από τα τελευταία καρέ του βίντεο λιντσάρεται ενώ ραπάρει. Το βίντεο χρησιμοποιεί ένα στυλ παρόμοιο με αυτό που χρησιμοποιήθηκε στα κινούμενα σχέδια των Looney Tunes και Merrie Melodies που ήταν διαδεδομένα τις δεκαετίες του 1930 και του 1940. Ορισμένα από αυτά τα κινούμενα σχέδια χρησιμοποιούσαν ρατσιστικά στερεότυπα. Αυτά έχουν αποκλειστεί από το συνδικάτο στις ΗΠΑ από το 1968, με την αιτιολογία ότι θα θεωρούνταν προσβλητικά από το σύγχρονο κοινό.